Laos

Lieve mensen, een nieuwe up date.

We gingen te voet de grens over tussen Thailand en Laos. Een heel aparte ervaring. In de  bloedhitte sta je erg lang te wachten op je inreisvisum. In Laos hebben ze geen haast, je wordt op  een krukje gezet en er wordt een foto van je gemaakt.  Daarna via een paar loketten en een wachttijd van een uur mag je verder.
In de hoofdstad Vientiane zijn veel Franse invloeden. Het ziet er niet uit als een hoofdstad, hoewel er heel veel prachtige tempels en ambassades zijn, doet de stad arm aan.
Het hotel was echt Frans koloniaal met een prachtige tuin en een schattig huisaltaartje (zie foto).
We huurden fietsen,  4 euro voor een dag; kun je niets van zeggen. Na een bezoek aan enkele tempels kwamen we een klein museum tegen. Er blijken in Laos nog 80 miljoen niet ontplofte clusterbommen in de grond te liggen die door de Amerikanen vanaf 1964 op Laos zijn gegooid. Totaal hebben ze 260 miljoen bommen gegooid, niet normaal toch!
Jaarlijks zijn er vele doden en gewonden doordat kinderen ze meenemen om te verkopen als oud ijzer. We zagen hier een indrukwekkende film over het opruimen van deze bommen. In dit centrum worden ook protheses gemaakt  voor mensen die een been of arm moeten missen. Erg verouderd materiaal en ook de ziekenhuizen zijn totaal verouderd en er is bijna niets aanwezig.
Met een privé taxi van Vientiane naar Vang Vien, nou denk je privé taxi, mmm lekker comfortabel  maar dat valt erg tegen. Er zijn hier geen snelwegen en de enige weg die er is, is niet helemaal verhard. Hele stukken zand en gaten, hobbelen als een gek. Tweebaans weg, loslopende koeien en honden op de weg en schattige kleine biggetjes, ook heel veel brommers  en alles haalt kriskras in.
Ruben wilde eerst nog met de local bus, maar dat was te ver buiten mijn comfort zone.
Nu hadden we tenminste nog een airco.
We reizen deze week veel, Laos is een groot land. De volgende plaats was VangVien.
Ons hotel had echt de meest fotogenieke omgeving waar ik ooit geweest ben (foto's).
Uitslapen is er hier niet bij (we zijn met Ruben op vakantie!) en om 9 uur zaten we in een kajak op een snelstromende rivier met draaikolken en kleine watervallen. Ik (moi) op een kajak in Laos een snelstromende rivier af, wie had dat gedacht,  nou ik echt niet.
Ik had mijn roze schoentjes aan en Peter zijn van Lierschoenen, hahahaha. We moesten ook een cave in via een rivier op een soort van binnenband, vuistgrote spinnen en vleermuizen. Bij de eerste waterval waren we al drijfnat, maar het was geweldig.
's Middags even een rustig middagje gehouden, de warmte put je erg uit.
Peter was wel druk, heeft de hele middag zijn schoenen staan föhnen.;)))
Het eten is hier echt heel goed, het kost niets en we hebben vaak leuke ontmoetingen en mooie gesprekken.
Ik ben het gevoel van tijd helemaal kwijt, weet niet wat voor dag het is en heb alles losgelaten. We gaan in ieder geval week 6 in.
Gisteren aangekomen in Luang Prabang, een prachtig koloniaal plaatsje. De Fransen hebben hier ook gezeten en dat is te zien. De hitte was bijna te erg, een gevoelstemperatuur van 40 graden. Er waren gelukkig fietsen dus we gingen langs marktjes( even de laatste boodschapjes doen) laatste souvenirs, een tempel en een fietstocht langs de Mekong. 
S'avonds gegeten met uitzicht op de verlichte tempel , Laotiaanse muziek, prachtig versierde borden met heerlijk eten en het fijne gezelschap van Ruben en Carolyn. Hoe gelukkig kan je zijn.
 
De volgende dag stonden we al vroeg klaar voor het hoogtepunt van onze reis. Ons kado van Ruben en Carolyn voor onze verjaardagen.
Het bezoek aan de elephant nursery diep in de wouden van Laos. Eerst met een auto en daarna met een boot naar een eiland waar olifanten worden opgevangen en/ of gekocht  uit de toeristen industrie en worden verzorgd. Hier wordt er niet op deze prachtige dieren gereden maar je mag ze bekijken bij het eten, badderen en socializen. Er waren 2 baby olifantjes, er was een uitleg van de dierenarts in het ziekenhuis, en een bioloog vertelde over het nut van deze Franse organisatie die het uitsterven van de wilde olifant wil tegen gaan.( Foto en video)
Toen we zaten te wachten op onze maaltijd in de bush en tot de olifanten zouden komen, ontstond er een kleine paniek (nou zeg maar grote paniek bij mij) er zat een enorme slang boven ons hoofd, wahhhhhhhh. We zijn nu 1 dag verder maar nog steeds kijk ik voortdurend omhoog of er geen slang bungelt. Onze slaaphut bestond ook uit meer gaten dan je voor mogelijk houdt, en dat midden in het oerwoud met een hevige nachtelijke regenbui met onweer en alle geluiden van de bush, wetende dat er grote slangen en spinnen zijn. Oké laat  ik het zo zeggen, het was spannend en mijn plas heb ik opgehouden, ik zag het echt niet zitten om naar het toilet huisje te gaan.
Maar wat een geweldige ervaring om dichtbij de olifanten te zijn, ze eten te geven en ze te zien badderen en trompetteren en spelen met elkaar. Bucketlist ✔️
 

Morgen vliegen we naar Thailand voor het laatste stukje van onze reis , daarna gaan we zondag naar Beijing . 

Wij hopen dat alles goed met jullie gaat, liefs Peter en inge