bijna weer voorbij

Lieve mensen,
Ik hoop dat met jullie alles goed is. 
De laatste weken van onze reis zijn aangebroken. We zijn nu al 12 dagen in Beijing en over 2 weken gaan we weer naar huis.
Nu we hier in Beijing zijn en mee maken hoe Ruben en Carolyn wonen, werken en leven, zie ik wel dat ze hun plek gevonden hebben. Hun  kantoor, Superimpose, is in het jaar dat het nu bestaat enorm gegroeid en bestaat binnenkort uit 12 personen. Er zijn net 2 grote opdrachten binnen gehaald.
Ik ben heel blij voor ze, maar het vliegt me soms ook wel aan. Het is zo ver bij ons vandaan. En ik mis ze altijd zo erg.
De dag na aankomst in Beijing gingen R&C alweer aan het werk en moesten dezelfde week alweer vliegen, beiden naar een andere locatie ergens in China, om een contract te ondertekenen.
China is weer zo anders dan bv. Laos: de mensen zijn niet allemaal zo aardig, er heerst chaos, maar vergeleken met 3 jaar geleden zie ik toch veel veranderingen. Het is schoner op straat, minder zichtbare armoede en meer prachtige grote gebouwen. Hier en daar proberen mensen wat Engels met je te praten. Beijing begint een heel hippe stad te worden. Leuke eettentjes, hippe winkels, leuke galerietjes, gezellige restaurants, etc.  Het  is hier voor ons wel een soort van thuiskomen, we voelen ons hier wel prettig en gaan op de fiets boodschappen doen.

Over fietsen gesproken
Je denkt dan dat kan toch niet zo moeilijk zijn...... Fout gedacht!!
Het is verschrikkelijk, niemand,  echt NIEMAND houdt zich aan regels.
Rood stoplicht: gewoon door rijden, oversteken, dwars over kruispunten, tegen het verkeer in rijden. Ik word op de fiets (gewoon op het fietspad) ingehaald aan binnen en buiten kant en door auto's, brommers , scooters, fietsen, tuctucs, voetgangers, en tegengesteld komt  op het zelfde fietspad ook links en rechts rijdend het zelfde verkeer op me af. Begrijpen jullie het nog? Zie je mij fietsen? Continue alle kanten opkijken, super gestressed , klotsende oksels en de hele tijd afstappen of van je fiets gereden worden.
En dan Peter die zegt " ontspan je eens een beetje,  gewoon met het verkeer meegaan" 
Ja daaag, ik heb gewoon een stress nek als ik boodschappen moet gaan doen.

Deze 3 weken in Beijing staan in het teken van quality time met de kinderen, voor ze koken, uitrusten en iedere dag gaan Peter en ik iets leuks doen.
Rubens kleermaker heeft het moeilijk, studerend kind, dus vroeg hij of we hem ook konden helpen. Hij naait 2 prachtige overhemden voor Peter en een jurkje voor mij. Aardige man, nadat hij mijn maten had opgenomen kwam er een heel verhaal in het Chinees tegen Carolyn, maar zij wilde mij niet zeggen wat hij had gezegd. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat het over mijn maten ging, hoewel ik ben 6 kg afgevallen. 

Verder hebben we de antiekmarkt, Silk Market, de verboden stad, Confucius tempel en hutongs bezocht. Soms op de fiets, soms met de taxi. De taxi is vrij gemakkelijk en kost niet veel. Soms heb je een lastige taxi chauffeur die ons niet ergens heen wil brengen. Wat daar de reden van is weet ik niet precies; Ruben zegt dat ze lui zijn. 
Daar hebben we het volgende op gevonden. Ik ga zitten in de taxi en als de chauffeur niet wil rijden en ons eruit wil gooien blijf ik gewoon zitten en zeg ik het Nederlands heel stellig; nee ik ga er niet uit, en dan gaat hij na wat gemopper wel rijden.

Dit weekend hebben we een verrassing voor R&C en volgend weekend gaan we nog een heel klein reisje maken(2 dagen)
Daarover meer  in mijn laatste en afsluitende reisblog
Liefs en een dikke kus van Peter en Inge en natuurlijk van Ruben en carolyn